انتقادهای فراوان از سریال شبکه سه/ بینمکبازی روی حوصله مخاطب!
تاریخ انتشار: ۲۶ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۹۹۱۶۷۳
ساخت آثار کمدی در رسانه ملی همیشه از اولویتها بوده است، اغلب این آثار از بعد انقلاب اسلامی در دهههای مختلف اهمیت قابل توجهی داشته است. - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم به نقل از جوان، ساخت آثار کمدی در رسانه ملی همیشه از اولویتها بوده است، اغلب این آثار از بعد انقلاب اسلامی در دهههای مختلف اهمیت قابل توجهی داشته است، این آثار در قالبهای مختلف مانند جُنگهای شبانه ساخته میشدند، ساخت این گونه آثار برای مخاطب جذابیت بیش از حدی داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
حضور مهران مدیری و رضا عطاران به عنوان نویسنده و کارگردان و بازیگر نکته کلیدی این آثار بود که میتوانستند در موازات سرگرمی برای مخاطب با استفاده از موقعیتهای کمدی چشماندازی هم به مسائل اجتماعی داشته باشند، اما با ورود به دهه 90 کمدیسازی در تلویزیون به سمت و سوی دیگری رفت.
حالا که 9 سال از این دهه سپری شده است، ما میتوانیم تنها به چند اثر کمدی بسنده کنیم که تلویزیون بارها آنها را بازپخش کرده است، به طور مثال سریال ساختمان پزشکان، پژمان یا لیسانسهها از مهمترین سریالهای کمدی هستند که در دهه 90 ساخته شدهاند و همچنان مخاطبان خود را دارند، ویژگی ماندگاری این چند سریال قطعاً به لحاظ محتوایی و ساختاری آنهاست و اینکه مخاطب میتواند با آنها همذاتپنداری داشته باشد.
اما در سال کنونی قضیه کمی متفاوت شده است. با وجود ویروس جهانی کرونا تلویزیون باید آثار کمدی جذابی را برای مخاطب پخش کند که مخاطب برای در خانه ماندن ترغیب شود، اما بعد از پایان محرم و صفر، شبکه 3 سیما سریالی را روانه آنتن کرده که بعد از سه قسمت از آن با انتقادهای فراوانی مواجه شده است.
مجموعه «صفر بیست و یک» که قرار بوده یک اثر کمدی باشد و مردم را بخنداند، تبدیل به یک اثر لوس و سطحی شده است. جواد رضویان و سیامک انصاری که از بازیگران ثابت مجموعههای کمدی مهران مدیری بودند، این بار به طور مشترک کارگردانی این مجموعه را بر عهده گرفتهاند.
این دو بازیگر در «صفر بیست و یک» حتی نتوانستهاند گوشهای از تبحر مدیری را در ساختار لحاظ کنند، البته که ردپایی از کپیبرداری دستچندم آثار مدیری را نیز در این سریال میبینیم، (قبل از این سریال، همکاری سیامک انصاری و جواد رضویان در فیلم سینمایی «زهرمار» هم ناکام ماند) سه بازیگر که قبل از این حضورشان در مجموعه «لیسانسه»های سروش صحت با موفقیت همراه بود، در این مجموعه نتوانستند بازی استانداردی ارائه دهند که این به فیلمنامه و کارگردانی برمیگردد، مجموعه «صفر بیست و یک» که قرار بوده با قالب کمدی شکل بگیرد، حتی نتوانسته به آیتمهای طنز شبیه باشد چراکه این سریال از نداشتن فیلمنامهای منسجم و یکدست رنج میبرد، البته که قرار بوده این سریال پیش از این در قالب یک فیلم تلویزیونی یا سینمایی ساخته شود و بعد از آن تصمیم گرفتند که «صفر بیست و یک» با نام قبلی نیوجرسی به سریال تبدیل شود که همین مسئله باعث آببندی در سریال شده است.
اساساً هیچ نکته جدید یا بکری در سریال یافت نمیشود. دو باجناق که در شهرداری همکارند، یک پدرزن و برادرزن در این سریال هستند که هیچ کدامشان نتوانستند تبدیل به شخصیت شوند، انگار تمامی آنچه ما در این 16 قسمت دیدهایم بداههپردازی بیش نبوده است؛ بداههپردازیای که به هیچ وجه مخاطب را نمیتواند بخنداند، اما در عوض خود بازیگران در پشت صحنه خندهشان میگیرد.
این را اضافه کنید که این ایده نشان دادن پشت صحنه در پایان هر قسمت از سریالهای مدیری میآید، اما با این تفاوت که حتی پشت صحنههای سریال مدیری هم مخاطب را میخنداند، پیشتر قرار بوده زوج انصاری و رضویان مخاطب را بخندانند، اما این قرار در حد یک ایده مانده است، از رضویان بازی جدیدی را نمیبینیم.
او مخلوطی از نقشهای دیگرش را بازی میکند، لهجه او که گاهی هست و گاهی نیست به شدت آزاردهنده است، نوع بازی او و دیالوگگفتنش سادهانگارانه است؛ دیالوگنویسیها به شدت سطحی و بازی انصاری همان چیزی است که همیشه بوده؛ یک کاراکتر عصبی و منفعل.
بدهبستان رضویان و انصاری در این سریال شوخیهای نخنما شده است که بارها در سریالهای دیگر دیدهایم، موقعیتهایی که در این سریال بهوجود میآید به کمدی ربطی ندارد. مثل اتفاقاتی که میان افراد خانواده رخ میدهد، قهر و آشتیها بر سر ارث و این چیزها را بارها در سریالهای مختلف دیدهایم، رویکرد سریال کمدی باید مشخص باشد؛ اینکه یک سریال با ایدههای دستچندم سریالها و فیلمهای موفق ساخته شود، به هیچ وجه نمیتواند ارزش باشد.
استفاده از فلاشبک و بازسازی دهه 60 را در آثار مختلف دیدهایم؛ اینکه در این سریال در جاهای نامربوط فلاشبک زده میشود تا یکسری نوستالژی ببینیم، چه تأثیری میتواند داشته باشد، حتی این سریال آنقدر از نظر محتوایی کم دارد که دست به دامان شوخیهای فضای مجازی یا شوخی با خبرهای 20:30 شده است، اضافه کنید که حضور یک خواننده مبتدی و گمنام غیر از رپرتاژ آگهی و اسپانسر بودن چیز دیگری میتواند باشد؟
اگر این سریال اوایل دهه 90 ساخته میشد، شاید این جنس از شوخیها تا حدی میتوانست مخاطب را بخنداند، اما در حال حاضر نوع شوخیهایی که در این سریال میبینیم به شدت تاریخ گذشته است، به طوری که سیامک انصاری و جواد رضویان نکتهای برای ارائه کردن نداشتند، همین مسئله باعث شده این مجموعه شبیه پازل هزار تکه شود که هر تکه از این سریال نمونه منسوخ شده آثار قبلی است. باز هم باید اشارهای به ضعف تمامی بازیگران داشته باشم. بازیها به شدت مبتدیانه است، نگار عابدی، رؤیا میرعالمی، امیرحسین رستمی و سیامک طهمورث ضعیفترین بازیها را در این سریال ارائه دادهاند.
نکته این است، در حالی که سریال «صفر بیست و یک» از شبکه 3 پخش میشود، مخاطب ترجیح میدهد تکرار «مسافران» از شبکه آیفیلم و «نون. خ» را از شبکه اول تماشا کند.
اخبار گروه سایر رسانهها صرفا بازنشر اخبار سایتها و خبرگزاریهاست و خبرگزاری تسنیم هیچ مسئولیتی در قبال آن ندارد.
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانهها
منبع: تسنیم
کلیدواژه: صفر بیست و یک قرار بوده دیده ایم سریال ها شوخی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۹۹۱۶۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایت سمیرا حسنپور از پشت صحنه سریال اسکار | آقای مدیری آدم را بد عادت میکند
آفتابنیوز :
سیمرا حسن پور البته پیش از این هم در سریالهای شبکه نمایش خانگی مثل جیران حسن فتحی و رئالیتیشوی شبهای مافیا حضور داشته است. حالا هم در حال بازی در سریال گردنزنی به کارگردانی سامان سالور، همسرش، است که تصویربرداریاش احتمالا تا مرداد ماه به طول میانجامد. با او در باره حضور در شبکه نمایش خانگی و سریال جدیدش صحبت کردیم:
در چند سال گذشته چندین همکاری با شبکه نمایش خانگی داشتهاید. از تجربه این سریالها بگویید. چه تفاوتهایی با تلویزیون وجود دارد؟
حتما تفاوت دارد. ممیزیهای کمتری هست و دستمان برای طرح مسائل مختلف بازتر است. من سر سریال جیران بودم و دو تا هم رئالیتی شو داشتم.
با توجه به این بازخوردها فکر میکنید مخاطبان تلویزیون بیشتر است یا شبکه نمایش خانگی؟
تلویزیون پیش از این بینندههای بیشتری داشت. رسانهای است که رایگان در اختیار همه است و همه میتوانند ببینند. به همین دلیل هم پیش از این بینندگان بیشتری داشت. اما مدتی است تعداد تماشاگرانش کمتر شده است. امیدوارم به روال سابق برگردد و باز هم همان تعداد بیننده را داشته باشد. برای این که جایگاه دیگری دارد. شما نمیتوانید مثلا سریال پایتخت را با هیچ سریال دیگری مقایسه کنید. چه اشکالی داشت که تلویزیون اینقدر پربیننده بود؟ شبکه نمایش خانگی یک مقدار مخاطبان خاصتری دارد که قشر متوسط رو به بالا هستند.
احتمالا یکی از دلایلش همان مبلغ اشتراکی است که باید پرداخت کنند.
دقیقا. تصور من همین است. کسانی که در شهرستانهای کوچک هستند یا از نظر مالی ضعیفند، به این پلتفرمها دسترسی ندارند. با این وجود بینندگان خودش را دارد که تعدادشان کم هم نیست.
اصولا رسانه برایتان مهم است؟ یعنی برایتان فرق میکند که در تئاتر باشید یا سینما یا تلویزیون؟
من از اول هم عاشق پرده نقرهای سینما بودم.
علیرغم این که کارتان را با تئاتر شروع کردید.
بله. من خیلی اتفاقی با تئاتر شروع کردم. من از اول سینما را دوست داشتم، ولی در دانشگاه تئاتر خواندم. برای نمایش مصائب استاد نوید ماکان کار آقای بیضایی برای ایشان تست دادم و پذیرفته شدم و کار کردم. ولی بعد سمت تصویر رفتم. تئاتر هم البته بسیار جذاب است، ولی من سینما را ترجیح میدهم.
از برنامه اسکار صحبت کنیم. چطور تجربهای بود؟
من اصولا در این برنامهها شرکت نمیکنم. ولی چون این کار آقای مدیری بود، رفتم. تجربه جذابی بود و ژ ژ صحنههایش در شبکههای اجتماعی پربازدید شد. سر صحنه هم خیلی خندیدیم و خوش گذشت. مدتها بود انقدر نخندیده بودم. نعیمه نظام دوست واقعا دوست داشتنی است و باعث شد بخندیم. اصلا فضای خوبی سر تصویربرداری وجود داشت. خود آقای مدیری و بقیه کسانی با آنها هم گروه بودم مثل بهنام تشکر و محمدرضا هدایتی هم بسیار عالی بودند. نظرم نسبت به این برنامهها اصلا عوض شد.
این دومین همکاری شما با مهران مدیری است و پیش از این ساعت ۶ عصر را با او کار کرده بودید. کار با او چطور است؟
آقای مدیری آدم را بدعادت میکند. انقدر کار با او جذاب است که دیگر نمیخواهید بعد از آن سر کار دیگری بروید. چون شرایط کار خیلی انسانی و درست است.
این شرایط درست که میگویید، چیست؟
از نظر زمان کار خیلی خوب است به عوامل اهمیت میدهد. یعنی زمانبندی طوری نیست که از ۵ صبح سر کار باشی تا آخر شب. این باعث میشود بازیگر و همینطور بقیه گروه آرامش داشته باشند. این مسئله سر کارهای دیگر وجود ندارد. مقدار زمانی که در روز کار میکنند خیلی زیاد است و ساعتهای آفیشها هم بد است. ولی سر کار آقای مدیری همه چیز خیلی فکرشده است و جو آرام است. کسی سر کسی داد نمیزند و فضای بسیار آرامی وجود دارد. خودش هم انسان محترمی است و همه چیز سر کار خوب است. امیدوارم دوباره قسمت باشد با او کار کنم.
شما فیلم «تابستان همان سال» را هم در جشنواره سال گذشته داشتید که محمود کلاری کارگردانش بود.
به نظرم آقای کلاری یک فیلم ماندگار ساخته است. واقعا برای من تجربه درخشانی بود. در این قابها و تصاویر کیف کردم. هر لحظهاش برای من خوشایند بود که میتوانم با این قابها در تصویر بمانم. نمیتوانم بگویم چقدر برای من رویایی بود. تمام لحظهها انگار نقاشی میشد. فضای کار در دهههای سی و چهل میگذشت و من خیلی این زمان را دوست دارم. از گلدانهای حیاط گرفته تا دیوارها و غذایی که میخوردیم برای من جذاب بود. خوشحالم که توانستم این فضا را از طریق این فیلم تجربه کنم. اصلا علاقه من به سینما و بازیگری به همین دلیل است که میتوانم زندگیهایی را تجربه کنم که در واقعیت نمیشود.
از امکان تجربه زندگیهای مختلف در سینما گفتید. جایی هم گفته اید وقتی میخواهم نقشی را بازی کنم سعی میکنم با او زندگی کنم و او را وارد زندگی واقعی ام میکنم.
بله. تا جایی که میتوانم این کار را میکنم. مثلا در سه کام حبس که نقش یک پرستار را داشتم، واقعا ده روز در بیمارستان کنار پرستارها ایستادم و از آنها یک چیزهایی یاد گرفتم. سر فیلم تمشک هم سعی کردم زیست آن شخصیت را تجربه کنم. مثل او چادر سرم میکردم و بیرون میرفتم. وسایل ارتباط جمعی مثل موبایل و لب تاپ را کنار گذاشتم و خواستم تنهایی را تجربه کنم؛ و اینها باعث شد افسرده شوید.
بله. من قبل از فیلم تمشک اصلا نمیدانستم افسردگی چیست. آدم شاد و سرحالی بودم و بازی کردن در این نقش واقعا برایم سخت بود. الان برایم خیلی راحت شده، چون دنیای امروز به این سمت رفته است.
بازی در تمشک و افسردگی که سراغتان آمد باعث شد ۶ کیلو وزن کم کنید. درست است؟
بله. سر آن کار ۶ کیلو کم کردم، سر کار آقای کلاری هم ۱۳ کیلو کم کردم. چون آقای کلاری میگفت یک این شخصیت نحیفتر و لاغرتر از تو است. مسئله دیگری که وجود دارد این است که به جز این که زیست شخصیتی را که میخواهم بازی کنم، از نزدیک تجربه میکنم. اگر شخصیت هم مربوط به گذشته باشد، در باره آن زمان مطالعه میکنم. سر کار تابستان همان سال، من تعداد زیادی کتاب قجری خواندم. میخواستم از کنار هم قرار دادن آنها به این درک برسم که یک زن در آن زمان چطور زندگی میکند. چون معتقدم آن حس را باید درون خودم پیدا کنم.
از کار با همسرتان سامان سالور بگویید. این نسبت ناخودآگاه روی کارتان تأثیر دارد؟
من و سامان طرز تفکرمان خیلی به هم شبیه است. هر دو در کار به هم آزادی میدهیم. اگر من برای نقشی مناسب باشم، نقش را به من میدهد، اگر نه هیچ اصراری نیست و او هم این کار را نمیکند. من سر کارهای دیگر هستم و او هم میتواند بازیگران دیگری را دعوت کند. ولی اگر جایی بفهمد نقش به درد من میخورد و من میتوانم چیزی به آن نقش اضافه کنم، حتما از من استفاده میکند. خودش همیشه میگوید وقتی بازیگری در کنارم است که برای کار تلاش میکند و بازیگر خوبی هست چرا از او استفاده نکنم؟ این را دارم نقل به مضمون میگویم، نمیخواهم از خودم تعریف کنم. میگوید من از بازیگری که ایده دارد و با عشق و علاقه تلاش میکند تا به نقش برسد، چرا استفاده نکنم. سامان هم در بازیگری من بسیار موثر بود. اولین کار من در سینما با او بود؛ که برای آن جایزه هم گرفتید.
بله هم جایزه جهانی گرفتم و هم در فجر کاندید شدم. برای فیلم سه کام حبس هم جایزه گرفتم. سامان اصولا من را در کار فقط به عنوان بازیگر میبیند. اینطور نیست که حواسش به من بیشتر از بقیه باشد. یعنی ممکن است کاملا یک سکانس من را از فیلم بیرون بیاورد. در این موارد خیلی حرفهای کار میکند.
الان هم که سر سریال با او هستید.
بله. سریال گردن زنی که خیلی داستان عجیب و غریب و معمایی دارد با حرکتهای فروان. به نظرم کارگردانی این کار خیلی سخت است، ولی سامان از پس آن برآمده است. من که خیلی از بودن در این سریال خوشحالم. برای اولین باز نقشی دارم که کمیشبیه خودم است.
منبع: همشهری آنلاین